Kościół parafialny p.w. Nawiedzenia NMP w Juszczynie.

Kościół parafialny p.w. Nawiedzenia NMP w Juszczynie 

Wezwanie kościoła wiąże się z tragicznym wydarzeniem w nocy 16 VII 1908 roku, kiedy to miała miejsce powódź związana z oberwaniem chmury. Utonęło wówczas 21 osób. Parafianie zapragnęli, aby nawiedzała ich Matka Boża, opiekowała się nimi i chroniła ich przed ciężkimi klęskami.

Komitet budowy powstał w 1922. Świątynię wzniesiono w latach 1924- 1927. Jest drewniana na kamiennej podmurówce , z zewnątrz i wewnątrz szalowana deskami.Dach i wieża usytuowana od południa były pokryte blachą ocynkowaną obecnie miedzią.Zwieńczona, hełmem, na którym jest metalowy krzyż. Wnętrze świątyni szalowanedeskami, sklepienie kolebkowe zdobione rzeźbami w kształcie dziewięćsiłu. W trójbocznym prezbiteriumgłówny ołtarz – drewniany w stylu pseudogotyckim, na nim drewniane rzeźbione lichtarze. W ołtarzu obraz przedstawiający Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny pędzla artysty malarza Bema z Bielska, po bokach figury św. Piotra i Pawła (wykonane przez rzeźbiarza Czulaka z Buczkowic ). W tyle kościoła dwa konfesjonały, starszy dłuta Wiktora Głuszka z Białej. Przy ołtarzu drewniana chrzcielnica wykonana przez miejscowych stolarzy Karola Kaletę i Władysława Polaka. Nad zwieńczeniem prezbiterium rzeźbiona pozłacana postać gołębicy – symbol Ducha Świętego. Kościół posiada sześć okien w stylu pseudogotyckim o ostrych łukach, wypełnionych witrażami ze szkła ,,katedralnego’’. Okna w prezbiterium zdobione z lewej strony - symbolami związanymi z Chrystusem ( chleb, ryby, winna latorośl oraz monogram P i IHS ), z prawej związanymi z Matką Najświętszą ( różaniec, korona, gwiazda, białe lilie,monogram MARIA). Znajdują się tutaj dwa boczne ołtarze, również w stylu pseudogotyckim. W ołtarzu po lewej figura Najświętszego Serca Pana Jezusa, w górnej kondygnacji św. Wojciech nawracający na chrześcijaństwo. Po prawej św. Józef z Dzieciątkiem na ręku, w szczycie ołtarza posążek Maryi z Dzieciątkiem na ręku w postawie przypominającej kontrapost gotycki. Pod chórem, na ścianie wisi drewniany, polichromowany krucyfiks w stylu barokowymi drugi mniejszy ( na drewnianym krzyżu metalowa postać Chrystusa ). Tuż przy nim kamień przywieziony przez ks. St. Szyszkę z Ain Karin. Dwa obrazy Matki Boskiej Częstochowskiej - jeden w prezbiterium, drugi na ścianie bocznej nawy – obok Akt oddania Matce Boskiej. Początkowo wieża – zbudowana w 1878 r. była odrębną konstrukcją zbudowaną z dwóch mocnych słupów połączonych u szczytu poprzecznym wzmocnieniem, na którym wisiał dzwon ważący 83 kg. Usytuowano ją blisko kościoła, koło domu Chowańców. Poświęcono go jako dzwon loretański czyli ,,dzwon burzowy’’. Jego głos rozpraszał burze gradowe - według wierzeń ludowych, dzwoniono nim przede wszystkim na ,, Anioł Pański’’. Na wieży kościelnej dzwon zawisnął w 1927 roku. W ostatnich latach przeniesiony do nowo wybudowanej dzwonnicy. W prawym rogu dolnej kondygnacji wieży – ludowa Golgota złożona z drewnianego krucyfiksu ustawionego na postumencie,na którym widnieją insygnia Męki Pańskiej oraz rzeźby Matki Bolesnej i św. Jana ( wykonane z drzewa lipowego ) przez miejscowego rzeźbiarza ludowego Władysława Murańskiego. Przy wejściu głównym marmurowa kropielnica w kształcie kielicha wykonana z okazji Millennium 1966 roku.  Wyposażenie kościoła  W 1951 roku kościół posiadał 1 kielich mszalny, puszkę na komunikanty, monstrancję, po jednym ornacie każdego koloru liturgicznego, 2 alby i komże. W 1952 roku nabyto 4 kapy procesyjne, kilka ornatów, alb i komż, bieliznę liturgiczną, wzorzysty dywan przed ołtarz. Ponadto nabyto posążek Zmartwychwstałego Chrystusa, krzyż, baldachim na procesję, figurki do ,,szopki’’. Zakupiono także posągi Najświętszego Serca Jezusowego i Matki Bożej. Na początku były one ustawione w miejscu przyszłych bocznych ołtarzy. Dwie chorągwie procesyjne wyhaftowały Siostry Felicjanki z Krakowa. Kazalnicę, stylowe ławki, Boży Grób, cztery ,, pająki’’ zawieszone pod sufitem wykonał stolarz – rzeźbiarz Jan Goły z Juszczyny. Ozdobił również wewnętrzne ściany kościoła elementami przypominającymi zachodzące słońce – umieszczone po obu stronach nawy w dolnej części. Nad belką tęczową i w prezbiterium ornamenty drewniane przypominające dziewięćsił. W 1955 roku na wskutek uwag przeprowadzającego wizytację biskupa, że drewniane tabernakulum jest zbyt słabe, zakupiono starą kasę pancerną w formie szafy (ustawionej w rogu prezbiterium) i do niej przenoszono po mszy Najświętszy Sakrament. Na ścianach kościoła zawieszono stacje Drogi Krzyżowej w formie obrazków, obecne stacje autorstwa Henryka Karpety z Goczałkowic są rzeźbione.  

Opracowanie: Natalia Skoczeń, Monika Skoczeń Opiekun: Halina Skoczeń Foto: Marek Jurasz