Władysław Pieronek (1896-1974) - lider góralskiego ruchu regionalnego
Władysław Pieronek (1896-1974) - lider góralskiego ruchu regionalnego Władysław Pieronek urodził się w Radziechowach 24 lipca 1896 roku. Jego rodzicami byli Jadwiga z Żurów i Michał Pieronek. Ojciec, był gospodarzem, często też furmanił: woził kamień z pobliskich wapienników, drzewo z lasu do stacji i na tartak, czasem też towary na Słowację i Węgry. Matka wychowywała sześcioro dzieci i zajmowała się domem. W szkole ludowej, do której uczęszczał od 1903 roku, mały Władysław zetknął się z pracą kółka scenicznego, prowadzonego przez społecznika i kierownika szkoły, Józefa Milewskiego. W 1912 roku zagrał rolę Janka w sztuce „Werbel domowy”. Ten wczesny kontakt ze sceną miał dalszy ciąg w późniejszym okresie jego życia, kiedy sam pisał i wystawiał sztuki sceniczne. W 1910 roku zaczął pracować jako pomocnik w sklepie Kółka Rolniczego. Ta praca, choć ciężka i wyczerpująca, spodobała mu się i dzięki zabiegom matki i pomocy wójta Tomasza Pieronka, ukończył w 1913 roku kurs buchalterii w Krakowie. Po odbyciu praktyki zawodowej w Żywcu, przejął w 1914 roku prowadzenie sklepu Kółka Rolniczego w Radziechowach. Tak się złożyło, że handlowcem pozostał przez znaczną część życia. Od 1912 roku dorastający Władysław uczestniczył w zajęciach i ćwiczeniach Polowej Drużyny „Sokoła” w Radziechowach, która prowadziła pracę ideową i niepodległościową wśród młodzieży. W sierpniu 1914 roku wraz z grupą ochotników z Radziechów zaciągnął się do Legionów. Na szlak bojowy wyruszył w składzie I Kompanii Żywieckiej i został przydzielony do 12 kompanii 3 pułku piechoty II Brygady Legionów Polskich. Przeszedł z nią kampanię karpacko – bukowińsko – besarabską, walcząc pod Mołotkowem, Rafajłową i Rokitną, oraz kampanię wołyńską, biorąc udział w walkach pod Kostiuchnówką i Polską Górą. Latem 1916 roku dostał się do niewoli rosyjskiej i blisko dwa lata przebywał w obozach jenieckich: w Darnicy, Koziatynie, Bielcu, Berdyczowie i Żytomierzu. Z tego ostatniego udało mu się zbiec w lutym 1918 roku i po trzech miesiącach pieszej wędrówki powrócił do Radziechów w maju tego roku. Za służbę w Legionach, w 1933 roku został odznaczony Krzyżem Niepodległości.
